Varanger 2: Båtsfjord: eenden en sneeuwhazen

Stellers eidereenden opvliegend....

Het hoogtepunt in Båtsfjord eind februari en maart is het verzamelen van allerlei wintereenden, als koningseiders, stellers eiders, gewone eiders en ijseenden in de haven.

Alleen, dat was nu helaas toch wat anders; de klimaatopwarming houdt hier flink huis. Ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar was het zeewater maar liefst 5 graden warmer met verregaande gevolgen voor de natuur. Veel eenden waren al weggetrokken naar hun broedgebieden, bijvoorbeeld koningseidereenden waren er helemaal niet meer! Ook andere soorten waren nog maar spaarzaam aanwezig. Gelukkig heb ik nog wel regelmatig, zowel uit de drijfhutten als tijdens boottochtjes in de haven de mooie stellers eidereenden kunnen fotograferen en soms wat ijseenden. Vergeleken met dezelfde periode in 2024 waren de eenden ruim een maand(!) eerder vertrokken deze keer. Daarentegen waren sommige vissoorten, die normaal in mei onder de kust komen, nu al aanwezig, waardoor hun natuurlijk vijand, de orca, ook al was gesignaleerd.

Het is in deze periode van het jaar al vroeg licht en de wekker ging af om 03.30 uur en de rib-boot naar de drijfhutten vertrekt om 04.15 uur. En zijn 4 grote drijfhutten, met in elke hut plaats voor maximaal 8 fotografen. Per fotograaf zijn er 2 luiken boven elkaar, die je kunt openen, één zo laag mogelijk, om vlak boven de waterspiegel te kunnen fotograferen en een andere daarboven, zodat je wat meer uitzicht hebt over het water voor je en de rood geverfde loods die tegenover de drijfhutten ligt en het water , bij weinig wind, mooi roodachtig kleurt.

Een Grijze zeehond (M) voor de drijfhut....

De enige eenden, die ik de eerste keer vanuit de drijfhut zag waren Gewone eidereenden. Een groepje van 2 mannetjes en 1 vrouwtje in een lichte sneeuwbui.

gewone Eiders....

Uiteraard zijn de mannetjes van de Eider ook schitterend...!

Op de oever met bazaltblokken naast de drijfhutten liepen regelmatig Paarse strandlopers te fourageren, een soort die ook in de winter in dit arctische gebied te vinden is.

Paarse strandloper...

Aan het eind van de sessie, die meestal duurde tot ongeveer 09.30 uur, liet een compleet witte , op z'n zwarte staartpunt na, Hermelijn zich af en toe even zien, op jacht naar muizen en ratten.

Hermelijn op de rotsblokken langs de oever van de haven...

De tweede ochtend in de drijfhut duurde het heel lang, voordat ik wat te zien kreeg maar dat was wel de moeite van het wachten waard: een flinke groep Stellers eidereendjes (mooie kleine soort eidereend) kwam aanvliegen en landde voor de drijfhutten om daar te duiken naar voedsel en wat heen en weer te zwemmen. Prachtig gekleurde eenden, ik had ze nog nooit gezien!

groepje Stellers eiders, voornamelijk mannetjes...

Na een kwartiertje vloog de hele groep op en kwam recht op de drijfhut aanvliegen!

Opvliegende Stellers eiders komen recht op de drijfhut af.....

Ik heb het bij 2 bezoeken aan de drijfhutten gelaten en eigenlijk, omdat de meeste eenden al vertrokken waren, vond ik de boottochtjes van ongeveer 1 uur in de best grote haven interessanter.

Stellers met een gewone Eider, je kunt mooi het verschil in grootte zien....

Dit jaar was men voor het eerst hier aan het experimenteren met 2 tot hutten omgebouwde caravans, enkele kilometers buiten het dorp, in de buurt van het vliegveldje om sneeuwhazen s' nachts te fotograferen. Er was wat voer neergelegd, in de vorm van gras, dat de hazen aantrok en, op kleine afstand waren er wat lampen op de hele set geplaatst, zodat je de sneeuwhazen mooi in het tegenlicht kon zien. De eerste avond (ik ben daar 2 keer geweest, sneeuwde het doorlopend, met later sterke windvlagen. Ik heb een beetje geexperimenteerd met langzame sluitertijden, waardoor de sneeuwvlokken veranderden in streepjes.

Sneeuwhaas in een sneeuwbui....

Later in de nacht (Ik heb er tot ongeveer 01.30 uur gezeten) ben ik, in plaats van mijn 500 mm lens, de 70-200 mm gaan gebruiken. In dat geval, komt de omgeving met de sneeuwstorm (het was flink gaan waaien) veel beter naar voren.

langzame sluitertijd, harde wind met sneeuw....

Uiteindelijk heb ik zo'n 3 keer

een boottochtje gedaan en de laatste 2 keren was ik, op de schipper na (een voormalige lokale visser) de enige aan boord.

Groepje laagvliegende IJseenden....

In de haven was een oude houten loods, die niet meer werd gebruikt en waarvan alle

Landschap in de buurt van Båtsfjord....

wanden waren bezet door broedende Drieteenmeeuwen....

broedende Drieteenmeeuwenin het " kittiwake hotel"....

Regelmatig konden we tijdens de boottripjes dicht genoeg bij Stellers eidereenden komen, zodat er mooie portretten konden worden gemaakt.

Portret Stellers eider....

De laatste avond/nacht dat ik in de fotohut zat voor sneeuwhazen, had ik van te voren met Ron, de schipper van de rib-boot, die ook verantwoordelijk was voor de sneeuwhazen hutten, afgesproken om de lamp iets dichter op het uitgestrooide voedsel te plaatsen, zodat je ook daadwerkelijk het wit van de dieren beter kon zien.

Geen sneeuwbuien maar het wit van de haas kwam wel goed naar voren...

Twee sneeuwhazen in het donker....

Na 4 dagen in Båisfjord verbleven te hebben, vond ik het jammer dat ik de Koningseiders niet kon fotograferen(hopelijk komt er in de toekomst nog eens een gelegenheid) maar was het toch zeer de moeite waard! Op 29 maart ging ik, met goed weer over weg 890 terug naar Tana brug en verder over de E6 richting Varangerbotn dat aan de basis van de Varangerfjord ligt, om van daar naar Vardö te rijden, waar ik een week in het gelijknamige hotel zou verblijven en had afgesproken met David Pattyn en zijn zoon Jef.

Wordt vervolgd in: Varanger 3: Langs de Varangerfjord